🇮🇷#پژوهش_ادملاوند edmolavand
📲اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی
با شهرستان سوادکوه شمالی اشتباه نشود.
بیشتر بدانید
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است.
شهرستان سوادکوه، یکی از شهرستان‌های استان مازندران در شمال ایران است که در ناحیهٔ البرز مرکزی و در مجاورت استان سمنان قرار گرفته است. شهرستان سوادکوه از سمت شمال با شهرستان سوادکوه شمالی، از سَمت جنوب با شهرستان فیروزکوه در استان تهران و شهرستان مهدی‌شهر در استان سمنان، از سمت غرب با شهرستان بابل و از سمت شرق با شهرستان ساری و ارتفاعات دودانگه همسایه است. طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این شهرستان برابر با ۴۳٫۹۱۳ نفر و جمعیت منطقه ۶۸٫۷۴۷ نفر[۲] و مساحت آن ۲٫۰۷۸ کیلومتر مربع است. این شهرستان با تراکم نسبی جمعیت ۹/۳۲ نفر در هر کیلومتر مربع مساحت، پایین‌ترین تراکم در سطح شهرستان‌های استان مازندران را دارد. همچنین شهرستان سوادکوه زادگاه رضاشاه پهلوی، نخستین پادشاه و بنیانگذار شاهنشاهی پهلوی است.[۳]
شهرستان سوادکوه
موقعیت در استان
اطلاعات کلی
کشور
ایران
استان مازندران
مرکز شهرستان پل سفید
سایر شهرها پل سفید، زیرآب، آلاشت
بخش‌هامرکزی، زیرآب
نام‌های پیشین پتشخوارگر، شروین‌کوه
اداره
فرمانداررمضان پاریاو سوادکوهی
مردم
جمعیت۴۳٬۹۴۳ نفر (۱۳۹۵)
رشد جمعیتبسیار کم نزدیک به ۰٪
تراکم جمعیت۹/۳۲ نفر در هر کیلومتر مربع[۱] (۱۳۹۰) نفر بر کیلومتر مربع
جغرافیای طبیعی
مساحت(۲۰۷۸ کیلومتر مربع) کیلومتر مربع
ارتفاع از سطح دریا(۱۷۰۰ متر)
داده‌های دیگر
وبگاهفرمانداری سوادکوه
دوران باستان
ویرایش
موقعیت تپورها در قرن دوم قبل از میلاد، از شرق سپیدرود تا هیرکانیا
استان مازندران پیش از اسلام، تَپورستان (به پهلوی: 
) نامیده میشد و برگرفته از نام قوم تپوری (به یونانی: Τάπυροι) است که پس از اسلام قوم طبری نام گرفتند و سرزمینشان طبرستان نامیده شد.[۴][۵][۶]
به گفته واسیلی بارتلد؛ تپوری‌ها در قسمت جنوب شرقی ولایت سکونت داشتند و به قید اطاعت هخامنشیان درآمده بودند و آماردها مغلوب اسکندر مقدونی و بعد مغلوب اشکانیان شدند و اشکانیان در قرن دوم ق.م آنها را در حوالی ری سکونت دادند و اراضی سابق آماردها به تصرف تپوری‌ها درآمد. بطلمیوس در شرح دیلَم یعنی قسمت شرقی گیلان در ساحل بحر خزر فقط از تپوری‌ها نام می‌برد.[۷] به گفته مجتبی مینوی قوم آمارد و قوم تپوری در سرزمین مازندران می‌زیسته‌اند و تپوری‌ها در ناحیه کوهستانی مازندران و آماردها در ناحیه جلگه‌ای مازندران سکونت داشتند. در سال ۱۷۶ ق.م فرهاد اول اشکانی، قوم آمارد را به ناحیهٔ خوار کوچاند و تپوری‌ها بر تمام ناحیهٔ مازندران چیره شدند و تمام ولایت به اسم ایشان، تپورستان نامیده شد.[۸] شهرهای آمل، چالوس، کلار، سعیدآباد و رویان جزئی از سرزمین قوم تپوری بودند.[۹]
📜وجه تسمیه و تاریخچه
ویرایش
📜 نقشهٔ قدیم مازندران ۱۸۱۴ میلادی
سوادکوه، در دوران مختلف تاریخ محدودهٔ ثابتی نداشته است و همواره حدود و مرز آن در اثر عوامل طبیعی، اقتصادی و سیاسی تغییر یافته است. کشفیات باستان‌شناسی به همراه اسناد و مکتوبات تاریخی حاکی از آن است که سوادکوه از نواحی کهن طبرستان و ایران بوده و انسجام بافت اجتماعی و فرهنگی آن در دوران اساطیری ایران ریشه دارد. این ناحیه همواره در تعیین مسیر تاریخ طبرستان حضور مؤثر داشته و مورد توجه حکام دولت مرکزی بوده است. مورخینی مانند ابن اسفندیار تا قبل از قرن دهم هجری قمری آن را جزئی از تپورستان در ایالت فرشوادگر ذکر کردهاند که از شرق تا جرجان، از غرب تا دیار آذربایجان، از جنوب تا نواحی ری، قومس و دامغان وسعت داشت.
ایالت فرشوادگر که در آثار مورخانی نظیر استرابون یونانی، ابن اسفندیار، میر ظهیرالدین مرعشی و کتاب اوستا از آن یاد شده ترکیبی از واژه‌های تبری فرش به معنی دشت و جلگه، واد به معنی کوه و گر به معنی دریا ذکر شده است. در برخی دیگر از منابع تاریخی مانند التدوین آمده که نام قدیم سوادکوه پتشخوارگر و پتشخرگر بوده و فرمانروایان و امرای بسیاری از این منطقه برخاسته و وقایع تاریخی مهمی نظیر ورود و سکونت فریدون پادشاه پیشدادی، پیکار رستم پهلوان مشهور شاهنامه فردوسی با دیوان مازندران و عبور اسکندر مقدونی در جنگ با داریوش سوم پادشاه ایران آخرین پادشاه هخامنشی در این ناحیه روی داده است.
در روایات شاهنامه فردوسی و اوستا، کتاب دینی پیروان آئین زرتشت آمده که سوادکوه در گذشته محل زندگی انسان‌های متمدنی بوده که آئین دیوسنائی داشته است. واژه‌هایی نظیر دیوا، دی، دوآزرک و دا که اکنون نیز در زبان بومیان این نواحی رایج است، از آن روزگاران به یادگار مانده است. نشانه‌هایی نیز از آیین میترائیسم و مهرپرستی در سده‌های اولیهٔ میلادی و اواسط حکومت پادشاهان ساسانی، در این ناحیه وجود داشت. در زمان یزگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی ایران، حکومت سرزمین سوادکوه به ولاش واگذار و لقب «فرشواد جر شاه» به او اعطا گردید.
ساکنان این ناحیه به دلیل وضعیت طبیعی منطقه در بدو ورود سپاهیان عرب‌ها به ایران، سالیان متمادی با آنها و عوامل خلفای اموی مبارزه می‌کرده و حتی تا قرن چهارم هجری به زبان پهلوی سخن می‌گفته و با خط پهلوی کتابت می‌کرده‌اند. کتیبه‌ای نیز به خط پهلوی ساسانی در بنای باستانی برج لاجیم بر جای مانده مربوط به قرن پنجم هجری قمری است. سرانجام اهالی منطقه با اختیار و تسلط کامل دین جدید را پذیرفته و به اسلام علوی روی آوردند. عده‌ای از مورخان به همین دلیل سوادکوه را کوه سیاه معنی کرده و بر این عقیده‌اند که اعراب در طی سالها مبارزه با مردم این ناحیه شکست خورده و به دلیل هراس ناشی از هیبت کوه‌های مرتفع و سخت‌گذر که از انبوه درختان بلند و کهنسال پوشیده بوده نام سوادکوه یا کوه سیاه را بر این سرزمین نهادند.
در عهد خلافت مأمون خلیفهٔ عباسی، اسپهبد مازیار به جر شاه یا پادشاه کوهستان ملقب گردید. این کوه بخشی از کوه‌های آپارسن قدیم بود که در کتاب اوستا «اوپامیری یسنا» خوانده میشد و اکنون نیز همین نام در سوادکوه وجود دارد.
در برخی از اسناد و مکتوبات تاریخی به جای مانده از جمله کتاب التدوین، سوادکوه را همان ناحیه مشهور فرشوادگر دانستهاند که در آثار مورخان مختلف در طی دوران تاریخی فرشوادگر، پرشخوارگر، پتشخوارگر، پرخواتروس، فرشوادجر، پذشخوارگر نیز خوانده شده است.
در همین کتاب ذکر شده که تا زمان حکومت فریدون، ششمین پادشاه پیشدادی ایران، سوادکوه جزء اقطار مازندران در حوزه فرشوادگر بوده و فریدون در ناحیه شیلاب یا تیلاب سوادکوه بزرگ شده است. در کتاب اوستا نیز آمده که فرشوادگر در جنوب دریای فرا فکرت قرار دارد و تخت‌گاه دیوان مازنی است.
در تحولات اجتماعی و تاریخی بعد از قرن پنجم تا اواخر قرن سیزدهم هجری قمری نیز همواره نام سوادکوه به عنوان منطقه‌ای امن و محفوظ مطرح بوده است. به همین دلیل باید اذعان داشت که بافت فرهنگی، اجتماعی و تمدن غنی و باستانی این منطقه به سنت دیگر مناطق کشور در طی فراز و نشیب‌های تاریخ دچار آسیب کمتری شده است.
نام این منطقه از واژه هند و ایرانی سو، زئو، دئو، گرفته شده که معادل واژه فارسی روشنایی است. واژه‌های شبیه آنها نیز کماکان در گویش و نام اماکن مختلف وجود دارد. واژه سات نیز در اغلب نقاط مازندران به جای واژه صاف و روشن به‌کار میرود. در سوادکوه نیز در نام محله سات روآر، مرتع سوته، رودخانه ذبیر و در زیرآبو سئو رؤیا آب روشن، فرمان‌های مختلف این واژه باستانی دیده میشود.
درحال حاضر نیز اهالی منطقه کوه‌های صاف و عاری از درخت را ساکو می‌خوانند که مخفف کلمه سات کوه یا کوه صاف میباشد.
عده‌ای نیز بر این عقیده‌اند که نام سوادکوه از کوه سوات گرفته شده که در جنوب شرقی چرات در دهستان ولوپی واقع شده و در ارتفاعات آن آثاری از تمدن قدیم مشاهده میشود که احتمالاً به دلیل استقرار حاکمان قدیم سوادکوه بر جای مانده است. در مواجهه با اسناد جمع‌آوری در پژوهش ادملاوند واژهٔ سوات به معنای سوادکوه در وصیتنامه علیشاه باکر در سال ۵۸۱ قمری و همچنین در کتاب اسناد بارفروش از صفوی تا پهلوی، حامد ابراهیم‌زاده بازگیر، چاپ اول_بهار ۱۴۰۳ شابک ۱_۰_۹۱۴۱۶_۶۲۲_۹۷۸ صفحه ۳۱۵ آمده است: «هوالله سبحانه تعالی الحکیم. خلف شاه بابا بیک باکرمحله (ادملا) بندپی جوانمرد جهاندار باکر تاجر [جد اعلای باکرهای مقیم دودانگه ساری] از دیار خویش ادملا بندپی به وصلت زوجهٔ پاشا [دختری از تبار پاشا مقیم روستای پادشاه امیر بندپی] رو به سوی کلارزمین [کرازمین ییلاق انحصاری جماعت باکر مقیم ادملا بندپی بابل] نهاده و قدم به خاک اجداد جماعت باکر وَنَند سوات [انند سوادکوه] نهاده و النهایه آن غفران پناه عالیجاه پای در سرزمین اسپهبدان سارویه طبرستان نهاد. آقا بابابیک باکر عن بطن جانی سلطان باکر / صراحت دارد. پژوهش محسن داداش پور باکر
با توجه به اینکه واژه سات با دگرگونی واژه سئو یا دئو پدید آمده و به معنی صاف روشن در جمله‌ها به‌کار میرود بهتر آن است که نام سوادکوه را بر گرفته از واژه سات کوه یا کوه صاف و بدون درخت بدانیم. درحال حاضر نیز واژه‌های سات روآر به معنی آب زلال و روشن، سئو درکا به معنی زلال و صاف، ذیب‌لا به معنی روشن و در گویش بومیان منطقه به‌کار میرود.
عده‌ای از محققان نیز معقدند که نام سوادکوه با تغییر واژهٔ کهن فرشوادگر به فرشوادکوه سپس تبدیل آن به سوادکوه پدید آمده است.
در برخی از اسناد و کتب تاریخی اسامی دیگری مانند «سواته‌کوه» و «کولاچی» نیز برای این ناحیه به‌کار رفته است. ظهیرالدین مرعشی نیز در میان وقایع تاریخی قرن هشتم هجری قمری آن را «گلابی» نامیده که علت آن معلوم نیست.
تا حدود یک قرن پیش اقتصاد عمده مردم سوادکوه دامپروری بوده و با زندگی عشایری و کوچ‌نشینی امرار معاش میکردند که هنوز بازماندگان این نسل در گوشه و کنار این منطقه با همان سبک ساده زندگی به چشم می‌خورند؛ امّا با تأسیس راه‌آهن و کشف رگه‌های زغال‌سنگ در کوه‌های سوادکوه و پیامد آن احداث معادن استخراج زغال‌سنگ و انتقال آن به کمک لوکوموتیو به اصفهان سبک جدیدی در کسب درآمد مردم و تغییر زندگی کوچ نشینی به زندگی کارگری و مقرری بگیری معادن به وجود آورد. مجموعه معادن کارسنگ، کارمزد، تاریک‌دره و… از این قبیل هستند. رونق سوادکوه نیز از همان زمان شروع شد تا اینکه در اواسط دهه ۷۰ به دلیل بی‌کفایتی برخی مدیران شرکت البرز مرکزی و واگذاری بی‌حساب و کتاب بیت‌المال به بخش خصوصی، این شرکت عظیم که با دستان پینه‌بسته کارگران بومی قوت گرفته بود به بن‌بست رسید. آثار رکود شدید اقتصادی و فقر مردم سوادکوه و اعتیاد فراگیر جوانان ناشی از همین به تاراج بردن شرکت و اموال آن توسط بخش خصوصی و صد البته لابی مدیران و مسؤلان وقت است.
🔴سواته‌کوه
ویرایش
📜ظهیرالدین مرعشی از سوادکوه با نام سواته‌کوه و سوادکوه یاد نموده است؛ وی مینویسد:
سید مرتضی به لپور رفت. بیستون که مادر وی از ایشان بود او را دلیل گشته و به سواته کوه رساندیدند.
[۱۰]
اصفهبد بدو بنهاد و به گلابی که به سوادکوه مشهور است رسید.
[۱۱]
ملا شیخ علی گیلانی از سوادکوه با نام سواته‌کوه یاد نموده است؛ وی مینویسد:
تا در آن گرمی شمس‌الدین دیو که از خویشان آقا میر بود با جمله دیوساران سواته کوه بیک ناگاه برسرشان ریختند.
[۱۲]
🏦مراکز تاریخی و باستانی
ویرایش
امامزاده عبدالحق
ویرایش
این امامزاده از دیرباز به عنوان یک مکان مقدس برای مردم شهرستان و استان محسوب میشده، و هر ساله شاهد خیل عظیمی از مهمانان و زائران میباشد. همچنین این امامزاده محل یکی از بزرگترین میعادگاه‌های استان مازندران در روز عاشورا است، به گونه‌ای که دسته‌های عزاداری از محلات اطراف به سمت زیراب و محل امامزاده روانه میشوند.
محلهٔ قدیمی آلاشت
ویرایش
زادگاه رضاشاه
محلهٔ قدیمی آلاشت با ثبت ملی ۸۶۷، در ۳۵ کیلومتری پلیس‌راه آزادمهر پل‌سفید قرار دارد. این محله در منطقه‌ای کوهستانی و جنگلی واقع شده و خانه‌های آن اغلب از خشت خام ساخته شده و بام آنها نیز با تخته پوش پوشانده شده است. کوچه‌های محلات قدیمی، باریک، سنگی و شیب تندی دارند. زادگاه بنیانگذار دودمان پهلوی در این محله قرار دارد. این خانه امروزه به عنوان موزهٔ مردم‌شناسی برای بازدید عموم آزاد است.
پل ورسک
ویرایش
پل ورسک
این پل در زمان رضاشاه، روی درهٔ ورسک منطقهٔ سوادکوه ساخته‌شد و در زمان جنگ جهانی دوم به «پل پیروزی» معروف شد. پل ورسک با دهانه‌ای به طول ۶۶ متر و ارتفاع ۱۱۰ متر یکی از بزرگترین شاهکارهای مهندسی راه‌آهن در شمال کشور است.
قلعه کنگلو
ویرایش
قلعه کنگلو
قلعه کنگلو در ۳۹ کیلومتری شهر پل سفید، ۱۳ کیلومتری جاده دوآب-خطیرکوه در کنگلو بر بالای صخره‌ای عظیم قرار دارد. قلعه کنگلو از دوران ساسانیان به جا مانده است. این قلعه به عقاب پیر مازندران شهرت داشته و تحت شماره ۲۷۵۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. نمای خارجی قلعه را یک باروی عظیم سنگی تشکیل میدهد که در قسمت میانی و طرفین آن، برج‌های دیده‌بانی تشکیل شده است. فضای داخلی این قلعه با توجه به بقایای آن، مدور و در دو طبقه ساخته شده بود که قسمت عمدهٔ آن از بین رفته و درحال ویرانی است.
قلعه گردن
ویرایش
قلعه گردن عباس‌آباد که یکی از مرتفع‌ترین قله‌های سوادکوه است.
قلعه خاجمه کوه
ویرایش
در مقابل قلعه پرستوک قرار داشته و کوچکتر از قلعه پرستوک است. پلان دارای شکل مدور با یک دروازه است. در فاصلهٔ ۱۰ متری بیرون دیوار چاهی قرار داشته که آب قلعه را تأمین میکرد. به دلیل وضعیت منطقه این احتمال وجود دارد که سنگ‌های این بنا از فاصلهٔ ۱۵ کیلومتری با دست به دست کردن توسط سربازان و کارگران بر پای‌کار رسیده است.
قلعه حسن‌بور
ویرایش
در تاریخ تبرستان ابن اسفندیار از وقایع قرن دوم گرفته تا هفتم بارها از قلعه‌ای به نام قلعه کیسلیان یاد شده است. به زعم ابن‌اسفندیار، کیسلیان مرکب از کیه به معنی خانه یا قلعه و سلیان است که سلیان نامی در دورهٔ ساسانی آن را بنا کرده است. بسامد نام کیسلیان در تاریخ تبرستان نشانگر اهمیت ویژهٔ این منطقه بوده است. واژهٔ کیسلیان امروزه به صورت کسلیان تلفظ میشود و قلعه کیسلیان نیز به «قلعه حسن‌بور» معروف شده است. این قلعه بین بهمنان و سرخ‌کلا قرار دارد و ثابت شده است که قدمت آن به دورهٔ ساسانی میرسد. این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۵۳۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
با تحقیق در پلان آن مشخص شده که بنا بر روی چهار نیل پایه قوی قرار داشته و دارای دو دروازه و چهار برج نگهبانی بوده است.
«قلعه حسن‌بور» در واقع در «ملک‌لیلی» با مساحت بیش از ۱۵۰۰ متر و در فاصله ۷ کیلومتر از شمال سرخ‌کلا و جنوب بهمنان در ارتفاع ۱۰۰۰ متر از سطح دریا و در عمق جنگل‌های سرخ‌کلا و بهمنان و مشرف به دشت مازندران واقع شده است.
با توجه به شواهد موجود و در مقایسه با سبک معماری قلعه‌های مشابه همانند کنگلو بیانگر احداث آن در عهد ساسانی و قبل از اسلام میباشد و قدمتی در حدود ۱۵۰۰ سال برای آن متصور میشود. قطر پایه‌ها و دیواره‌های قلعه در برخی نقاط به ۵ متر هم میرسد که مصالح به‌کار رفته در آن سنگ، آجرها در ابعاد مختلف و ساروج است. در محوطه قلعه آثار زیادی از سفال‌های ناودانی‌شکل دیده میشود و در مرکزیت بنا آب‌انباری با حجم خیلی زیاد وجود داشته که شواهد گویای وجود سیستم پیشرفته جمع‌آوری و انتقال آب باران به مخزن اصلی و استفاده آب در طول سال است که دوام سفال‌ها و استحکام آن پس از قرن‌های متمادی و همچنین طراحی مهندسی مخزن و سیستم انتقال آب جای تحسین دارد.
در ضلع شرقی قلعه درب ورودی وجود داشته که بقایای آن نشانگر تشابه با قلعه‌های یونان باستان است. دو برج نگهبانی در طرفین قلعه همچنان پابرجا هستند و از قطورترین و محکم‌ترین نقاط قلعه به‌شمار می‌روند. این قلعه با وجود اتاق‌های زیرزمینی و دالان‌ها نشان دهندهٔ سکونت حاکم و خانواده و درباریان میباشد و قلعهٔ دیگری با مساحت کوچکتر در فاصله حدود ۵۰ متری در ضلع شمالی با ارتفاع کمتر قرار دارد که به احتمال فراوان وظیفهٔ نگهبانی از قلعه اصلی توسط سربازان را بر عهده داشته است.
باوجود ثبت این اثر به عنوان میراث ملی متأسفانه هیچگونه اطلاعات مکتوبی در میراث فرهنگی موجود نمی‌باشد و کارشناسان و مسئولان میراث فرهنگی به تاریخ و سرگذشت این قلعه در طول سالیان اخیر به‌هیچ وجه نپرداخته‌اند و کم‌کم با ریزش تکه‌های قلعهٔ حسن‌بور، نام آن هم به‌دست فراموشی سپرده خواهد شد. به دلیل عدم مراقبت و شرایط فرسایشی اقلیم رطوبتی و همچنین رویش درختان تنومند جنگلی و آسیب‌های ناشی از فشار ریشه‌های این درختان و حفاری‌های غیرمجاز انسانی، متأسفانه از همه جوانب به شدت مغلوب فرسایش و تخریب قرار گرفته و اکنون پس از گذر قرن‌ها حدود ۸۰ درصد این اثر ارزشمند و باستانی از بین رفته است.
آب‌انبار قلعه: مخزن ذخیره آب و استفاده در طول سال، قابلیت ذخیره حجم بسیار زیادی آب باران و برف را در فضایی خنک دارا بود. جدارهٔ داخلی آب‌انبار از آجرهای صفحه‌ای به ضخامت حدود ۵۰ سانتیمتر تشکیل شده و قسمت خارجی آن از سنگ و ساروج است.
برج لاجیم
ویرایش
برج لاجیم
برج لاجیم در شمار آثار زمان تسلط زیاریان بر طبرستان در فاصله سالهای ۳۱۶ تا ۴۴۳ هجری قمری است.
این بنای تاریخی در خارج از یک گنبد مخروطی ساده و ظریف پوشیده شده است که در داخل به حالت مدور تغییر شکل میدهد. ورودی این بنای آجری در سمت شرق است و پایه گنبد به وسیله یک ردیف طاق‌نما تزئین شده است. در کمربند زیر گنبد دو کتیبه به خط کوفی و پهلوی بر روی هم قرار گرفته است. این دو کتیبه به‌شکل زیبایی با آجرهای تراش‌خورده در زمینه‌ای از گچ سفید نصب شدهاند کتیبه با خط کوفی نام کیا اسماعیل ابوالفوراس شهریار ابن‌عباس صاحب بنا و تاریخ ۴۱۳ هجری قمری را نشان میدهد.
در کتیبه کوفی نام و القاب صاحب مرقد خوانده میشود ولی نام سازنده آن مشخص نیست و تنها حدس و گمان و با توجه به قرینه اجزایی از کلمات باقی‌مانده میتوان بدان دست یافت.
📜متن کتیبه چنین است:
بسم الله الرحمن الرحیم. هذا قبر القیم الکیا الجلیل ابوالفوارس شهریار بن العباس بن شهریار مولی امیرالمؤمنین رحمه الله امر بینائه … فی سنه ثلاث عشر و اربعمانه، عمل الحسن بن علی.
شرح مختصری از تاریخچه و معماری بنا به صورت پوستر در داخل برج لاجیم قرار داده شده است.
پوستر شرح بنای برج لاجیم
جاده دسترسی به لاجیم از زیرآب آغاز میشود و پس از طی یک مسافت ۲۷ کیلومتری به سر گردنه مرتفعی میرسد که از طبیعت و ارتفاعات جنگلی خارج و به چمنزار و بوته زارهای زیبا بدل میشود. ظاهراً اخیراً قسمت‌های داخلی این برج مورد مرمت قرار گرفته است. نکته دیگر وجود یک مقبره در داخل بنای برج است.
نمای برج لاجیم به همراه مقبره الشهداء لاجیم در جوار آن
نمای برج لاجیم از داخل مقبره‌الشهداء
برج باوند
ویرایش
برج بسیار زیبای باوند از دوران آل باوند از اسپهبدان مازندران در ابتدای ورودی منطقه سرخ‌آباد سوادکوه قرار دارد. این برج شبیه مهره رخ در شطرنج است. برج مزبور توسط شروین باوند بازسازی شده است. هم‌اکنون در بین اهالی منطقه فوق به نام گنبد معرف است. [۱]
دیگر جاذبه‌های تاریخی
ویرایش
- برج دیو کلی
- کاروانسرای گدوک
- قلعه اولاد
- پل شاپور
- پل قدیمی پل سفید
- آرامگاه اخوت
- کلیسای سرخ‌آباد
📀تقسیمات کشوری
ویرایش
شهرستان سوادکوه از بخشهای مرکزی و زیرآب و از شهرهای پل سفید، زیرآب و آلاشت تشکیل شده است. در سال ۱۳۹۲ نام بخش شیرگاه به مرکزیت شهر شیرگاه به شهرستان سوادکوه شمالی تغییر کرد. این شهرستان از دهستان‌های راستوپی با ۶۰ آبادی، ولوپی با ۳۲ آبادی، سرخ‌کلا ۱۷ آبادی و کسلیان با ۱۶ آبادی تشکیل شده است.[۱۳][۱۴]
- بخش مرکزی شهرستان سوادکوه
- دهستان راستوپی
- دهستان ولوپی
شهرها: پل سفید، آلاشت
- بخش زیرآب:
- دهستان سرخ‌کلا
- دهستان کسلیان
شهرها: زیرآب
اقلیم
ویرایش
منطقه سوادکوه در یک درهٔ وسیع و طولانی و در دامنه‌های شمالی رشته کوه‌های البرز مرکزی واقع شده است. حوزه کلی این ناحیه از منتهی‌الیه جلگه‌های جنوبی، و ۳۰ کیلومتری دریای خزر آغاز شده و با شیب بسیار تند به سوی جنوب کشیده میشود. پوشش ارتفاعات تا بلندی ۲۰۰۰ متری سرسبز و جنگلی و از آن به بعد مرتعی، خشک با آب و هوای سردسیری است.
جهت شرقی و غربی این ارتفاعات به موازات سواحل دریای خزر مانع و سد بزرگی برای تبادل جریان‌های جوی بین این دریا و فلات مرکزی ایران بوده و جریان‌های غربی به همراه ابرهای باران‌آور که از غرب اروپا به ایران می‌رسند در کنار دیواره‌های ستبر و غول‌پیکر این کوهستان محبوس شده و باعث ریزش برف و باران فراوان و سودمند میشوند. واحد مرکزی این رشته کوه‌ها در سوادکوه قرار دارد. ارتفاعات و تپه ماهورهایی که از جنوب به شمال کشیده شدهاند به سرعت بلندی خود را از دست میدهند و به جلگه مازندران و بر حاشیه جنوبی شهرستان قائمشهر منتهی میشوند. آبادی‌های فراوانی نیز در دل این ارتفاعات قرار داشته و در سطح منطقه پراکنده‌اند.
دهستان راستوپی از مجموعه کوه‌هایی تشکیل شده که بلندترین نقطه آن به نام قله اتابک، ۳۲۷۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. حوزه ارتفاعات و دره‌های شفلین نیز منطقه ولوپی را تشکیل میدهند که ارتفاع آنها از جنوب به شمال و متمایل به شرق کاسته شده و بلندترین نقطه این ناحیه نیز ۳۵۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. اختلاف ارتفاع زیاد در فواصل اندک و بالا بودن میانگین شیب زمین سبب شده است که آب و هوا و پوشش گیاهی سوادکوه به‌شکل بسیار متنوع و متفاوتی جلوه‌گر شود.
بارش در ارتفاعات این منطقه به صورت برف در نواحی کم ارتفاع شمالی به صورت باران رخ میدهد.
نواحی قشلاقی آن در ارتفاع ۲۰۰ الی ۷۵۰ متر و ارتفاع بالا از ۱۷۰۰ متری تا نواحی ییلاقی و مراتع، کاملاً از یکدیگر متمایز هستند. مراتع این ناحیه از بهترین و غنی‌ترین انواع در سطح کشور به‌شمار می‌روند.
⚙️منابع طبیعی
ویرایش
رودخانه‌ها سوادکوه
ویرایش
تالار: بومیان آن را تلار رود نیز می‌نامند. این رودخانه از ارتفاعات گدوک، عباس‌آباد و شفلین سرچشمه گرفته و پس از طی مسافت تقریبی ۸۰ کیلومتر به دریای خزر می‌ریزد. در مسیر نیز رودهای بزرگ و کوچک به آن می‌پیوندند. در تمامی طول مسیر راه‌آهن سراسری شمال به جنوب کشور و جاده تهران به شمال در موازات آن دیده میشود. مناظر طبیعی اطراف آن نیز بسیار زیباست. وجه تسمیه آن نیز برگرفته از نام اقامتگاه گالش‌ها و دامداران میباشد که با چوب در جنگل‌ها ساخته میشود. عده‌ای نیز معتقدند که از ترکیب دو واژه تل یا تیل به معنی گل و آر به معنی آب تشکیل شده و در جمع به معنی آب گل آلود میباشد.
درحال حاضر علی‌رغم توان بالقوه این رودخانه و امکانات طبیعی اطراف آن به همراه مسیرهای دسترسی مناسب، بهره‌برداری اصولی از آن صورت نمی‌گیرد. با این حال همواره مسافران زیادی در اطراف آن به صورت موقت برای گردش و استراحت، استفاده میکنند.
رودهای دیگر سوادکوه عبارتند از:
رودخانه ولوپی: از کوه‌های چرات و دراسله سرچشمه گرفته و در دوراهی آزادمهر به رود تالار می‌پیوندد.
رودخانه کیسلیان (لاجیم): که از ارتفاعات شرق شیرگاه سرچشمه می‌گیرد و به رود تالار ملحق میشود و به دلیل برخورداری از مناظر زیبا در اطراف، سالانه پذیرای مسافران زیادی است.
رودخانه راستوپی.
رود زیرآب: از یک نهر به نام ذبرو گرفته شده که به معنی آب روشن میباشد. این رود از شیب تند ارتفاعات ذنگالو در غرب زیرآب سرچشمه می‌گیرد. ذبرو یک واژه ترکیبی است. واژه زی یا زیو به معنی صاف و روشن و واژه رو در اصطلاح بومیان به رودخانه گفته میشود.
رود آلاشت یا لله بند: نیز با حجم آبدهی سالانه ۴۲۶/۵۹ میلیون متر مکعب، پس از طی مسافت ۵۱ کیلومتر به رود تالار متصل میشود. همچنین دریاچه شورمست که در پل سفید قرار دارد که از زیبایی خاصی برخوردار است.
تنها دریاچه سوادکوه
ویرایش
دریاچه شورمست
غارهای سوادکوه
ویرایش
- غار اسپهبد خورشید
- غار کیجاکچال
این غار زیبا در داخل ارتفاعات جنگلی مشرف به پیت‌سرا در دوآب سوادکوه قرار دارد. محل اصلی غار در بدنه یک دیوار ۶۰ متری از جنس آهک واقع شده که ارتفاع آن از سطح زمین به ۲۳ متر بالغ میگردد. سقف گنبدی آن با کف غار نیز ۷ متر فاصله دارد.
دیواره ۶۰ متری به‌شکل یک کلاهک میباشد به‌صورتی که دهانه غار در زیر یک نقاب به طول ۵/۴ متر قرار گرفته است. محوطه زیر دهانه غار نیز به‌شکل یک کلاهک میباشد.
این غار یک شاهکار و یک اعجاز طبیعی است. وضعیت آن نیز شرایطی را پدیدآورده که دسترسی به غار را غیرممکن ساخته و تنها با تجهیزات کامل میتوان به داخل آن راه پیدا کرد. چشم‌انداز طبیعی مقابل آن نیز بسیار بدیع و چشمگیر است. عمق غار کیجاکچال زیاد نیست ولی با وجود کوچک بودن و سادگی، شکل و نمایی دل‌پسند دارد. تمام مساحت داخل آن شامل یک تالار ساده بیضی شکل با طول ۱۲ متر و عرض ۱۰ متر و دو اتاق بزرگ کنارهم با اندازه‌های متفاوت می‌باشند. اتاق بزرگتر در جانب شمال غار با ۶ متر طول و ۴٫۷۵ متر عرض در جهت شمالی، جنوبی و اتاقی کوچکتر با ۵٫۵ متر طول و ۴٫۱ متر عرض در جانب جنوب فضای داخلی ساخته شدهاند. این دو اتاق با یک دیوار از هم جدا شده و مدخل هر دو اتاق در ایوان جلوی دهانهٔ غار قرار دارد.
دیوارها ۶۵ سانتیمتر قطر دارند که بیشتر قسمت‌های آن از بین رفته است. مصالح ابنیه داخلی سنگ و یک نوع گل بسیار سخت و محکم از جنس خاک رسی است که در پای ارتفاعات این به وفور یافت میشود. سقف ابنیه داخل غار نیز با تنه درختان جنگلی منطقه تیرکشی شده بود.
غار کیجاکچال از هر جهت شبیه غار اسپهبد خورشید میباشد و مانند آن احتمالاً مربوط به اواخر دوران ساسانی و از دژهای دفاعی اسپهبدان طبرستان در برابر حمله اعراب به منطقه و پناهگاه سلاطین و حکمرانان وقت بود.
- غار دیولیلم
این غار در آزادمهر پل سفید واقع شده و عده‌ای از محققان و مورخان آن را زندان کیکاووس پادشاه پیشدادی و کیانی ایران میدانند که توسط دیو سفید و سپاهیانش در این غار به بند کشیده شد و شرح کامل آن در کتاب شاهنامه فردوسی آمده است.
غارهای مهم دیگر سوادکوه عبارتند از:
- غار لی‌پشت
در چرات در دهستان ولوپی در غرب منطقه سوادکوه که به سرخ غار نیز معروف است. فاصله زمانی این غار با دامنه کوه لی‌پشت تقریباً یک ساعت است و قسمت پایانی راه مذکور بسیار دشوار و سخت‌گذر است. ورودی غار رو به شمال و سقف طاق مانند غار با آثار زیبایی طبیعی حاصل از چکیدن آب و مواد معدنی شبیه سنگ مرمر بسیار دینی است.
- غار زنگیان
در زنگیان در دهستان ولوپی که ۱ کیلومتر عمق دارد و به خاطر ریزش آب آهک دارای مناظر زیبایی از استالاگمیت است. برخی عقیده دارند که این غار در زمان حمله مغولان به عنوان زندان به‌کار میرفته است.
- غار سوت‌شاه
این غار در جانب شرقی جاده سوادکوه و روبروی پادگان دوآب واقع گردیده است، در روایات غیرمکتوب برجای مانده از دوران قدیم در میان بومیان آمده است که در زمان حمله مغولان دو برادر از حکام منطقه به نام سوت‌شاه و فیروزشاه به این غار پناه برده‌اند. در طی مدت پناهندگی مغولان نهر آب منطقه که از بائیکلا سرچشمه گرفته و به طرف غار بود را مسدود کرده و همراهان حکام مذکور بر اثر تشنگی و گرسنگی از بین رفتند. در این میان فیروزشاه به غار دیوخانه که در مقابل سرچشک واقع شده پناه برده و از راه داخل غار به منطقه کمرپشت و فیروزکوه فرار کرد. در مدخل ورودی غار سوت‌شاه آثار پلکانی که با آهک و ساروج درست شده باقی مانده است.
جنگل‌های سوادکوه
ویرایش
بخش وسیعی از منطقه سوادکوه دارای جنگلی متراکم و متنوع با درخت‌هایی نظیر راش، افرا، توسکا، ملج و نوع کمیاب درخت سردار یا سرخ‌دار است.
جنگل‌های بکر در مناطقی که میان بومیان و اهالی پرتاس خوانده میشوند دارای مسیرهای دشوار بوده ولی به لحاظ قرار گرفتن در ارتفاعی خاص، همواره در پوششی از مه قرار داشته و مناظر بدیعی را پدیدمی‌آورند. در میان این نوع از جنگل‌ها نیز دره‌های زیبا، به همراه نهرها، آبشارها و چشمه سارهای متعدد، خودنمایی میکند.
وجود درخت‌ها و درختچه‌های منحصربه‌فردی مانند سف، تل، تلکا، زرشک، الاش و لازه به همراه گیاهان میوه دار وحشی مثل ازگل، ولیک، زال زالک، گالش انگور، سولس و ته‌دونه، بر جذابیت نواحی جنگلی سوادکوه افزوده است.
برخی از نقاط جنگلی این منطقه که برای برنامه‌ریزی در بخش گردشگری مناسب است عبارت‌اند از:
- جنگل اسلام‌آباد
این منطقه نیز در ۶ کیلومتری شرق شیرگاه و در مجاورت سد سنبل‌رود قرار گرفته و سمت از جنوب غربی سد مذکور آغاز و در جنوب کلیج خیل و در شرجی‌کلا به منطقه زیولا و جنگل کتو دره ختم میگردد. این ناحیه علاوه بر پوشش مناسب گیاهی و دارا بودن مناظر طبیعی متعدد، دارای فضای مناسبی برای ایجاد امکانات جذب گردشگر برای گذران اوقات فراغت است.
- جنگل اندرکلی
در ۵ کیلومتری شرق شیرگاه واقع شده و با برخورداری از اراضی مسطح و یکنواخت در مجاورت رودخانه تا حاشیه شرقی شیرگاه و در امتداد جاده شیرگاه به قائمشهر، در حوالی چای‌باغ، تپه‌سر، چالی و شورخیل برای احداث پارک جنگلی بسیار مناسب است.
- جنگل کاشی‌آباد (جمشیدآباد)
این محوطه در انتهای جمشیدآباد، ۱ کیلومتری غرب جاده زیرآب به شیرگاه و ۶ کیلومتری شمال غرب زیرآب واقع شده و برخورداری از یک دره زیبای جنگلی، قرار گرفتن در مجاورت یک آبادی، عبور جاده و راه‌آهن سراسری از کنار آن، جریان رودخانه بزرگ تلار در وسط این منطقه از ویژگی‌های شاخص و بارز آن به‌شمار میرود عوامل مذکور باعث گردیده که جنگل کاشی آباد بدون دارا بودن حداقل امکانات تفرجگاهی مانند آب و سرویس‌های بهداشتی، اکنون نیز مورد استفاده دهها هزار گردشگر و دوستداران طبیعت برای گذران اوقات فراغت به ویژه در فصل تابستان از این مکان زیبا، قرار می‌گیرد.
- جنگل میان‌کلا آبشار
در حد فاصل بین زیرآب و قائمشهر قرار دارد و عبور جاده شوسه تهران، شمال، راه‌آهن سراسری و رودخانه تلار با ارتفاعات پوشیده از انبوه گیاهان متنوع از ویژگی‌های این مکان است.
- جنگل‌های شرق جاده شیرگاه به قائمشهر
در منتهی‌الیه شمالی منطقه سوادکوه و در میان چای‌باغ، بشل، برنجستانک و پل شاهپور قرار دارد. وجود راه‌های دسترسی مناسب، رودخانه و سد انحرافی بر جذابیت‌های آن افزوده و محیط مساعدی را برای جذب گردشگر فراهم ساخته است.
- جنگل خی‌پوست
در ۲۷ کیلومتری شرق زیرآب قرار داشته و در محدوده‌ای باطول ۱۳ کیلومتر به‌خاطر وجود گونه‌های خاصی از درختان شمشاد، بسیار زیبا و مشهور است.
- جنگل کسلیان
در ۳۰ کیلومتری شمال شرق زیرآب و در دهستان کسلیان واقع گردیده و از کل مسیر دسترسی آن، ۱۴ کیلومتر جاده آسفالته و ۱۶ کیلومتر دیگر شنی میباشد. این منطقه زیبا با دارا بودن دره‌های زیبای جنگلی و رودهای متعدد دارای چشم‌اندازهای بی‌نظیر و دیدنی است. برج تاریخی و معروف لاجیم در منتهی‌الیه این جنگل قرار دارد.
- جنگل دهستان شرق و غرب شیرگاه
در مورد وجه تسمیه شیرگاه، عده‌ای از محققان بر این عقیده‌اند که در روزگاران گذشته در این ناحیه مبارزه‌ای بین یک شیر و یک گاو درگرفت و به‌علت کشته شده شیر در این مبارزه این منطقه را شیرگاه نامیدند. نام‌های دیگر این منطقه خارخون و بعد از احداث جاده سراسری، خطه بوده است.
واژه شیر در زبان پهلوی گاهی به معنی شهریار به‌کار رفته و در برخی از متون نیز به عنوان پسوند مکان مورد استفاده قرار گرفته و به همین دلیل میتوان گفت که شیرگاه در سده‌های باستانی محل استقرار شهریاران بوده است. در زبان بومیان قدیم نیز واژه شر به جای واژه سفید استفاده میشد و شیردار یا شردار نام درختی از تیره افرا بوده و شاید به دلیل فراوانی این نوع درخت در جنگل‌های اطراف این ناحیه، را شیردارگاه می‌خواندند که به مرور زمان به شیرگاه بدل گردیده است. در بسیاری از نقاط مازندران مانند توسکا چال، انار جاری و کنس خابن، این نوع نامگذاری رایج بوده است.
جنگل‌های این نواحی در ۴ کیلومتری شیرگاه قرار دارد و مانند دیگر نواحی جنگل‌ها دارای زیباییهای طبیعی بکر و زمینه مساعد برای اجرای طرح‌های مختلف و متنوع توریستی است.
- جنگل جوارم
محوطه پهناور جوارم در مسیر اصلی تهران به شمال کشور، در مقابل جوارم و ۸ کیلومتری شمال زیرآب واقع شده و در میان جاذبه‌های طبیعی منطقه سوادکوه، از آماده‌ترین اماکن برای احداث پارک جنگلی و اجرای طرح‌های گوناگون از جمله احداث استراحتگاه برای زائرین حرم امام هشتم شیعیان به‌شمار میرود.
۳۰ الی ۴۰ هکتار از آن توسط سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور جهت اجرای طرح‌های مذکور واگذار گردیده و پروژه آن نیز در موافقت نامه طرح ملی آماده‌سازی، و بهسازی قطب‌های سیاحتی ایران منظور شده است. در حال حاضر جنگل جوارم از آب آشامیدنی برخوردار بوده که این امر به همراه فضای بسیار زیبای آن با دهها جاذبه طبیعی و جاده و راه‌آهن سراسری، عوامل بیتوته هزاران گردشگر را در طول سال فراهم آورده است.
نقاط زیبا و جنگل‌های دیگر منطقه سوادکوه عبارتند از:
جنگل کارمزد و کارسنگ در ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی زیراب که علاوه بر جنگل‌های طبیعی، رودخانه دره‌های سرسبز، دارای جنگل مصنوعی بسیار زیبایی است.
جنگل سرخ‌کلا در ۵ کیلومتری شرق زیرآب و جاده اصلی تهران به شمال با جنگل طبیعی و مصنوعی.
جنگل پرو در ۱۵ کیلومتری غرب پل سفید در دهستان راستوپی.
جنگل چم چم در ۵ کیلومتری شمال پل سفید که دارای امتیازاتی مانند عبور جاده اصلی از کنار آن به همراه رودخانه و آبشار میباشد.
جنگل خانقاپی در ۲۵ کیلومتری پل سفید و در منتهی‌الیه نواحی جنگلی که کوه سرخل به آن مشرف بوده و در جهت شرق و شمال شرق به جنگل‌های کله و اساس مرتبط است.
جنگل پل پا در ۲۰ کیلومتری پل سفید که مراتع سرسبز در ارتفاعات و بوته زارهای دامنه شرقی آن به همراه جنگل بلوط، ون و راش بر زیبایی آنها افزوده آن را به سه قسمت مجزا تقسیم نموده است.
جنگل کنیج‌کلا در ۵ کیلومتری جنوب زیرآب قرار گرفته و کنیج در جهت غرب، شمال و جنوب به وسیلهٔ این جنگل‌های زیبا با درختان بلند و کهنسال محصور گردیده است.
جنگل سرخ‌آباد در محلی به نام باغ سرخ‌آباد، در ۲۰ کیلومتری جنوب پل سفید و در دامنه‌های ارتفاعات ارفع‌کوه واقع شده است. این مکان علاوه برای چشم‌اندازهای بدیع جنگلی، دارای مراتع سرسبز و آب و هوای بسیار مطبوع در فصل تابستان میباشد.
جنگل ورسک به طرف عباس‌آباد در ۲۵ کیلومتری جنوب پل سفید با پوشش گیاهی راش، بلوط و مراتع زیبا و آب گوارای چشمه گت او که از ویژگی‌های این مکان میباشد.
جنگل ورسک به طرف ماربمرد گرجی خیل در ۲۵ کیلومتری جنوب پل سفید که علاوه بر زیباییهای جنگلی، به دلیل آب و هوا و عبور رودخانه از میان آن، همواره محل اتراق مسافران و گردشگران میباشد.
پارک جنگلی آزاد مهر در منطقه آزاد مهر پل سفید واقع است.
🌿کوهستان‌های سوادکوه
ویرایش
قله‌ها و کوهستان‌های شاخص منطقه سوادکوه در بخش معرفی جاذبه‌های ورزشی ذکر گردیده که عبارتند از:
قله امامزاده حسن، کوه چرات، قله اتابک، ارتفاعات ولوپی، ارتفاعات وسو، ارتفاعات گدوک‌شاه، قله خرونرو، کوه قدمگاه، قله اروان بیک، قله ورسه‌سر، قله اتابک، ارتفاعات گدوک، قله سنگو، ارتفاعات کنگلو و آریم آسل، قله ارفع‌کوه، قله امامزاده عباسعلی، کوه‌های دراسله، کوه گرجی خیل، کوه عباس‌آباد، ارتفاعات جالم و شفلین برخی از این نقاط دارای ۴۰۰۰ متر ارتفاع بوده و علاوه بر کوهنوردی برای شکارچیان نیز نقاط ویژه شکار به‌شمار میرود.
🆗️آبشارها
ویرایش
آبشار شورآب در ۳۵ کیلومتری جنوب پل سفید قرار دارد و آب آن در اراضی پائین دست شوراب و از داخل تونل راه‌آهن از دل زمین فوران نموده و به وسیلهٔ یک کانال به خارج از تونل هدایت نشده و در مدخل تونل مذکور به پائین می‌ریزد. آب این چشمه و آبشار بخاطر گذر از لایه‌های گوگردی زیر زمین قابل استفاده نبوده و به همین دلیل شوراب نام دارد. بدین وجود املاح فراوان مجرا و محل ریزش این آبشار به‌شکل بسیار زیبایی به رنگ قرمز درآمده است. بنابر گفته سالخوردان در زمان جنگ جهانی دوم، روسها از این آب و گل ولای آن برای مصارف پزشکی بهره‌برداری میکردند.
آبشار دراسله تنگه: در ۴۰ کیلومتری جنوب غربی زیرآب، در دهستان ولوپی و ۲ کیلومتری جنوب ییلاقی دراسله واقع شده است. منطقه ییلاقی دراسله دارای آب و هوای بسیار مطبوعی است. این آبشار زیبا با آب فراوان، گوارا و سرد در طول مسیر نیز به دلیل شیب تند زمین آبشارهای کوچک و بزرگ فراوانی را پدیدآورده است. آبشار دیگری نیز در ۱ کیلومتری غرب آن، در انتهای یک دره قرار دارد.
آبشارهای لاجیم: در این منطقه چندین آبشار نظیر آبشار لاجیم و آبشار زمور، آبشار لیزا و… وجود داردکه از ارتفاع زیادی به پایین سرازیر میشوند؛ و طبیعت زیبا و دل‌انگیزی را به وجود آورده‌اند.
آبشار گلناب دره: در ۴ کیلومتری شرق آبشار دراسله وجود دارد.
آبشار شش رودبار: در مجاورت شش رودبار از توابع زیراب در شمال دراسله واقع شده است.
آبشار گزو: در ۲۵ کیلومتری زیرآب در میان اراضی زیبای جنگلی و مجاورت امامزاده سه بزرگوار واقع شده است.
آبشار چرات: در ۲۰ کیلومتری چرات در دهستان ولوپی از توابع زیراب واقع گردیده و علی‌رغم ارتفاع کم‌محل ریزش آب، به دلیل کوهستانی بودن منطقه و مناظر چشمه‌های اطراف آن از دیدنی‌های طبیعی منطقه سوادکوه به‌شمار میرود.
آبشار سله بن یا تونل سی: در ۳۰ کیلومتری جنوب پل سفید و در جانب غرب جاده اصلی تهران به شمال قرار دارد. منظره این آبشار به همراه چشم‌انداز تلفیقی کوهستانی و جنگلی، همواره طبیعت گردان بیشماری را بخود جذب می‌نماید.
اقتصاد و فرهنگ
ویرایش
در گذشته‌ای نه‌چندان دور مراتع غنی این منطقه منبع درآمد ساکنان آن بود. مردم این ناحیه اکنون نیز به علت شرائط مناسب اقلیمی به کار دامپروری و پرورش انواع دام اشتغال دارند. تا قبل از ملی شدن مراتع و اصلاحات ارضی سوادکوه جزء یکی از مهمترین تأمین‌کننده مواد لبنی و گوشتی بازار تهران و مازندران به‌شمار میرفت.
درحال حاضر نیز سوادکوه به عنوان یکی از قطب‌های دامپروری استان مازندران مطرح بوده و یکی از بهترین نژادهای گوسفند زل در این ناحیه پرورش یافته و نگهداری میشوند.
به‌علت کوهستانی بودن منطقه کشاورزی در این منطقه از رونق چندانی برخوردار نیست و در نواحی جنوبی آن کشت گندم، جو و ارزان در گذشته مرسوم بود. کشت و کار در نواحی جلگه‌ای شمال آن و در حومه شیرگاه دارای رونق بیشتری است و برنج کاری قسمت اصلی تأمین معاش و گردش امورات اقتصادی آن به‌شمار میرود. در اوایل قرن چهاردهم سنتی با کشف منابع عظیم زغال‌سنگ، در این ناحیه، البرز مرکزی، بسیاری از بومیان این منطقه در این بخش مشغول به‌کار شده و کار در معادن و امور جنبی آن چهره اقتصادی سوادکوه را دگرگون نمود.
علاوه بر ذخائر عظیم زغال‌سنگ، منابع معدنی دیگر مانند فلورین و سیلیس نیز از در آمدهای اقتصادی این ناحیه به‌شمار میرود و عده کثیری نیز در خدمات مربوط به راه‌آهن سراسری کشور اشتغال دارند.
جنگل‌های سوادکوه، نیز نقش اندکی در امورات اقتصادی ناحیه دارند. این منطقه دارای ۱٬۰۵۰٬۰۰۰ هکتار جنگل‌آباد و مرغوب، ۱۶۰٬۰۰۰ هکتار جنگل نامناسب و ۱۰۸٬۰۰۰ هکتار مرتع میباشد.
صنایع دستی نیز در گذشته از منابع درآمد سوادکوه به‌شمار میرفت و در حال حاضر به‌علت مهاجرت جمعیت آن و عدم توجه جوانان، بخش ناچیزی از درآمدها را بخود اختصاص داده است.
منطقه سوادکوه از نظر اقتصادی یکی از محروم‌ترین مناطق استان میباشد. با توجه به دارا بودن به جاذبه‌های توریستی متنوع، با اجرای سیاست‌های مناسب در بخش گردشگری تغییرات مثبت فراوانی را در همه جوانب اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی شاهد خواهد بود.
از صنایع موجود در منطقه میتوان به کارخانه چوب لاجیم، اشباع تراورس شیرگاه، کارخانه فراورده‌های چوبی گله و سنگده دودانگه اشاره کرد.
از نظر سوابق فرهنگی نیز منطقه سوادکوه دارای پیشینه‌ای بسیار روشن در ایران بوده و شخصیت‌های بزرگی را در علوم مختلف به جامعه علمی کشور تقدیم کرده است. در حال حاضر نیز ساکنان این منطقه از فرهنگ اصیل، سنتی و بسیار غنی برخوردارند که در رفتار اجتماعی آنان نیز نمود یافته است. شرائط سخت اقلیمی و طبیعی باعث گردیده که در خصوص احداث اماکن فرهنگی و آموزش عالی که سوادکوه به جایگاه واقعی خود دست پیدا نکند ولی با روند مثبت موجود در حال توسعه میباشد.
📜گویش
ویرایش
مردم سوادکوه به گویش سوادکوهی که گویشی از زبان طبری یا همان زبان مازندرانی است صحبت میکنند.[۱۵] شایان ذکر است که بیشتر واژه‌های زبان طبری به دلیل نفوذ زبانهای دیگر در استان مازندران فراموش شده ولی در سوادکوه از اصالت بیشتری برخوردار بوده و کمتر دچار صدمه گردیده است.
در گذشته‌های دور زبان پهلوی در این ناحیه رایج بود و تا قرن پنجم هجری قمری نیز مردم این دیار با زبان پهلوی گفتگو میکردند و دیرتر از نقاط دیگر ایران تحت نفوذ زبان و فرهنگ بیگانه قرار گرفتند.
📑آداب و رسوم
ویرایش
,تا چند دهه قبل آداب و رسوم سنتی که از دوران باستان به یادگار مانده بود در سوادکوه رواج داشت اکنون بسیاری از آنها به خاطر رسوخ تفکرات خاص شهرنشینی به فراموشی سپرده شده و نسبت‌های برجای مانده نیز دچار تغییرات اساسی شده است.
مردم منطقه سوادکوه مانند دیگر مناطق مازندران آئین‌های سنتی و مذهبی ماه مبارک رمضان، عید فطر، قربان و غدیر خم و جشن‌های میلاد ائمه به همراه سوگواری خاص ماه محرم و آئین‌های ملی عید نوروز، شب یلدا را بر پا می‌دارند.
از دیگر سنت‌های زیبا و نیکوی قدیمی شب‌نشینی است که توأم با بیان حکایات و اساطیر قدیم میباشد. در این دور هم‌نشینی‌ها تنقلات و شیرینی‌های سنتی مانند پشت‌زیک، ماکلمه و نان کتی نیز تهیه و استفاده میشود.
باورهای خرافی مثل :زوزه شغال، بانگ مرغ، دیدن زن در شروع مسافرت بر سر راه و… نیز وجود داشت و اکنون نیز به ندرت دیده میشود. در آئین سنتی ۲۶ عید ماه که هر ساله در پایان ماه تیر برگزار میشود اهالی بیاد درگذشتگان و نیاکان خود در کنار مزار (قبر) آنها به مرثیه خوانی، پذیرای و برپائی ورزش‌های سنتی اهتمام می‌ورزند. از رسوم جالب دیگر منطقه، مراسم پنو میباشد که خاص دامداران و دامپروران بوده و بیشتر در زمان انتقال دام‌ها به نواحی ییلاقی و ارتفاعات اجرا میشود.
مراسم نوروز خوانی در ماه پایانی زمستان و در آستانه عید نوروز شبانان و چوپانان مناطق ییلاقی شب هنگام با کوبیدن درِ منازل آغاز بهار و پایان زمستان را بشارت میدهند. علاوه برآن با تکان دادن زنگوله و ایجاد سر و صدا وارد محلات میشوند و با آهنگ و آوایی ویژه شعر می‌خوانند و از صاحب خانه مژدگانی طلب میکنند. زنان کدبانو مژدگانی دادن را نیک پنداشته و از شگون‌های خوب میدانند. در برخی از اوقات نوروزی خوان یک کیسه کوچک را به سر یک طناب کوتاه می‌بندند و آن را به داخل منازل انداخته و صاحب خانه پس از پرکردن کیسه از پول یا شیرینی، تخم مرغ، قند، چای و آن را به نوروزی‌خوان برمی‌گرداند.
جاذبه‌های ورزشی
😊غذاهای سنتی
ویرایش
مردم سوادکوه در پذیرائی و تزئین سفره غذا نیز دارای ذوق و سابقه درخشانی می‌باشند در طبخ غذا هم هنر و ظرافت بسیاری به‌کار می‌برند. برخی از غذاهای سنتی این منطقه عبارتند از:
تیرنگ بشتی: که غذای بسیار لذیذ و مقدس بوده و به غذاهای دسته‌جمعی و گروهی معروف است. تهیه آن بدین صورت میباشد که برنج مرغوب با شیر پخته میشود و سپس روغن حیوانی را تفت داده و به آن اضافه میکنند و در ادامه شیر، ماست و سر ماست نیز با آن مخلوط شده و پس از بهم زدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ارسیولی: که نوعی نان است و با آرد برنج و تنور سنتی تهیه میشود و کیفیت و طعم آن نیز کم‌نظیر است.
کماج: نوعی شیرینی مقدسی است و با آرد، زردچوبه، کره یا روغن حیوانی و شیر درست میشود و بسیار مطبوع و خوش‌خوراک میباشد. این غذا بیشتر توسط دامداران تهیه میشود.
حلوای مخصوص: که در عروسی‌ها و اعیاد و جشن‌های مذهبی، سنتی و ملی تهیه میگردد. از فراورده‌های دیگر غذائی این منطقه میتوان به پیسه گنه و محصولات لبنی مانند خامه، سرشیر، ماست، سرماست، دوغ، کشک، پنیر، کره، آلوشه و تنقلاتی مانند پشت‌زیک، ماکلمه و نان کتی اشاره کرد.
📀صنایع دستی
ویرایش
سوادکوه از زمانهای قدیم به عنوان یکی از مناطق مهم در تولید صنایع دستی به‌شمار میرفت. اکنون به این هنرهای سنتی کمتر توجه میشود و در صورت عدم برنامه‌ریزی‌های مناسب و کارشناسانه، به‌علت عدم توجیه اقتصادی سایه‌های کمرنگ آنها محو خواهد شد.
نبود تضمین برای خرید تولیدات صنایع دستی، پائین بودن سقف تسهیلات بانکی از تنگناهای مهم این بخش است[نیازمند منبع]. با حمایت دولت، حذف موانع گمرکی جهت صادر کردن فراورده‌ها، تشویق هنرمندان و تولیدکنندگان، حمایت‌های مالی و اعتباری، برپائی نمایشگاه‌های صنایع دستی در داخل و خارج کشور برای معرفی، تبلیغ و بازاریابی دست آفریده‌ها میتواند این ظرایف سنتی که در فرهنگ و تمدن کهن این منطقه ریشه دارد را احیاء کند. از مهمترین صنایع دستی سوادکوه میتوان صنایع چوبی مانند قاشق، لاک، لاکچه، کچه، ملاقه، آبگردان، ظروف و کاسه‌های ویژه دامداران، تلم برای تبدیل ماست به دوغ و کره را برشمرد. در اطراف شیرگاه و در دهستان شرق و غرب شیرگاه و در بخش لفور تولید نخ ابریشم به صورت سنتی و دست بافته‌های ابریشمی متداول است.
در مناطقی مانند دهستان لفور و منطقه خوش آب و هوای آلاشت دست بافته‌های زیبایی مانند شمد، کرچال، پتوهای نخی، جوراب و دستکش پشمی، باشلق، چوخا، پارچه‌های دلیجی رایج بوده و طرح‌های رکمی و کوتری زیر روی جوراب‌ها دیدنی و خیره‌کننده است. یکی از صنایع دستی بسیار مهم ناحیه سوادکوه فرش بافی است[نیازمند منبع]. مسیر تکاملی فرش بافی از نمدمالی و گلیم بافی و جاجیم بافی تا فرش‌های دست بافت چندین قرن سابقه دارد[نیازمند منبع]. دقت و تسلط مردم سوادکوه در زمینه تولید، نوع، کیفیت و نقش قالی، نشانگر آشنائی آنان به زیرو بم این صنعت زیبا و سودآور میباشد.
⚙️راه و ارتباطات
ویرایش
سوادکوه دارای یک جاده آسفالته (جاده قائمشهر-تهران) و یک خط راه‌آهن است که از نظر نظامی و سوق الجیشی بسیار مهم بوده و این دو خط استان مازندران را به استان تهران متصل میکند. راه‌آهن سوادکوه به‌خصوص از ایستگاه پل سفید تا ایستگاه فیروزکوه با عبور از پیچ و خم‌های فراوان و تونل‌های طولانی از جمله تونل گدوک یکی از شاهکارهای صنعت راه‌آهن جهان بشمار میرود و پل ورسک به ارتفاع حدود ۱۰۰ متر موجب اعجاب هر بیننده‌ای خواهد بود.
📜ریشه‌های قومی
ویرایش
در طول تاریخ همواره به لحاظ امنیت برخورداری از شرایط ویژه طبیعی، مأمن و پناهگاه بسیاری از مبارزان و ستم دیگان بوده و از این میان برخی از این گروه‌ها این منطقه را به‌طور دائم برای زندگی انتخاب نمودند. در مقاطعی از تاریخ افراد شاخص و بر جسته این طوایف در حرکت‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و اجتماعی طبرستان نقش مؤثر داشته‌اند و در دوران مختلف بر مصدر امارت بوده‌اند. مشهورترین طوایف ناحیه سوادکوه عبارتند از:
باوندیان: که چند تن از سران این طایفه در سده‌های قبل از چهرههای مشهور سیاسی منطقه به‌شمار می‌رفتند. طاهریان: که برخی از جامعه شناسان[چه کسی؟] این طایفه را از نسل سامانیان میدانند.[نیازمند منبع] قارن وندان: که وندار هرمز، قارن و مازیار از مشهورترین افراد این طایفه به‌شمار می‌روند. - طایفه قدمی: مردم رائو و آرانی‌ها که از بومیان اصیل مازندران می‌باشند. طایفه سرخ: آبادی‌های گرا، بایع، خانقاهی، تادی، خواجه، سرخی، لفورک، درزی، کیسلیان، پهلوان، گلی، گرزین، کاس، گل، اوجی، قراتونی، فخری، روز افزونیه، دیوان، رئیس و دادو، نیز در سواد کوه زندگی میکنند. افضل الملک در سفرنامه مازندران چهار طایفه را از طایفه‌های قدیم و قبل از اسلام در سوادکوه می‌داند: اولاد، بهمنان، کاوان و شیروان.
جاذبه‌های اقامتی و ارتباطی
جاذبه‌های فرهنگی
ویرایش
موسیقی اصیل و سنتی در سوادکوه نیز مانند دیگر نقاط مازندران در گذشته از رونق فراوانی برخوردار بوده و اکنون به ندرت در گوشه و کنار این منطقه مورد استفاده قرار گرفته و علاقه‌مندان بیشماری را به‌خود جذب میکند. ساز سنتی و اصلی در موسیقی این ناحیه نوع خاصی از نی به نام لله‌وا میباشد و هر ملودی آن مضراب ویژه‌ای دارد. این ساز از دیر باز تا زمان حاضر بیشتر توسط چوپانان نواخته میشود قطعاتی مانند کیجا کرچال، مش‌حال، دنباله مش‌حال، عامی دترجان، کمرسری و کوک‌داری با لله‌وا نواخته میشود. هر یک از این ملودی‌ها از احساسات پاک و شگرف بومیان بیقرار در دل طبیعت زیبای منطقه حکایت دارد. برای مثال ملودی مش‌حال هنگامی نواخته میشود که چوپان گوسفندان را در هوای برفی، به چرا می‌برد و بر اثر صدا و آوای برخاسته از لله وا، گوسفندان برف را با پا کنار زده و علف‌ها را پیدا میکنند و به چرا می‌پردازند. هنگام بازگشت گله نیز ملودی دنباله‌مش حال نواخته میشود. امیری خوانی نیز در سوادکوه رایج بوده و طرفداران زیادی دارد. هنگامی که آواز خوانی شعر امیر پازواری شاعر سرگشته و عاشق دوران صفویه را در مایه امیری می‌خواند طنین آواز و مفاهیم شعرش، همگان را به مهمانی دشت‌های گسترده، مراتع سرسبز و کوه‌های سر به فلک کشیده می‌برد. حتی صدای نی چوپانان در شبان گاهان نیز جان مایه‌ای از شعر امیر دارد که خود از طبیعت بی‌نظیر مازندران الهام گرفته و هنگام غم و اندوه نیز شعر امیر و صدای خواننده امیری خوان داروی زخم دل‌های بومیان است. در سوادکوه هم مانند دیگر نقاط مازندران، چوپانان و هنرمندان شعرهای زیبای امیر پازواری را به گونه‌ای اصیل و شیدا می‌خوانند. امیر پازواری از اهالی ناحیه پازوار در حاشیه شمالی شهر بابل بود.
در شادی‌ها هم به همراه سبک‌های یاد شده، خواندن به سبک شواش (شادباش) کله ونگ (آواز باشعر) و کتولی محلی میباشد.
مراکز دانشگاهی
رسانه‌های سوادکوه
جستارهای وابسته
ویرایش
- پل سفید
- آلاشت
- زیرآب
- شیرگاه
- استان مازندران
📚منابع
ویرایش
- «پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران-آمار سال ۱۳۹۰» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۳ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۹ آوریل ۲۰۱۵.
- «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۵». وبگاه رسمی مرکز آمار ایران. دریافت‌شده در ۹ اسفند ۱۳۹۵.
- نجفقلی پسیان و خسرو معتضد (۱۳۸۲). از سوادکوه تا ژوهانسبورگ: زندگی رضاشاه پهلوی. نشر ثالث. ص. ۷۸۶. شابک ۹۶۴-۶۴۰۴-۲۰-۰.
- عمادی، اسدالله (۱۳۷۲). بازخوانی تاریخ مازندران. نشر فرهنگ خانه مازندران. ص. ۷۲.
- مارکوارت، یوزف (۱۳۷۳). ایرانشهر بر مبنای جغرافیای موسی خورنی. ترجمهٔ مریم میر احمدی. تهران انتشارات اطلاعات. ص. ۲۴۵.
- BORJIAN, HABIB (2004). "Mazandaran: Language and People (The State of Research)". Yerevan State University (به انگلیسی): 289. doi:10.1163/1573384043076045. ISSN 1573-384X.
- بارتلد، واسیلی (۱۳۰۸). تذکره جغرافیای تاریخی ایران. اتحادیه تهران. ص. ۲۸۳.
- مینوی، مجتبی (۱۳۴۲). مازیار. مؤسسه مطبوعاتی امیرکبیر. ص. ۹.
- محمدپور، صفرعلی (۱۳۸۶). چالوس در آیینه تاریخ. انتشارات کلام مسعود. ص. ۳۷۰.
- مرعشی، ظهیرالدین (۱۳۴۵). تاریخ طبرستان و رویان و مازندران. انتشارات مؤسسهٔ مطبوعاتی شرق. ص. ۲۵۸.
- مرعشی، ظهیرالدین (۱۳۴۵). تاریخ طبرستان و رویان و مازندران. انتشارات مؤسسهٔ مطبوعاتی شرق. ص. ۱۰۴.
- ملاشیخعلی، گیلانی (۱۳۵۲). تاریخ مازندران. انتشارات فرهنگ و بنیاد ایران. ص. ۹۴.
- «تصویب‌نامه راجع به تعاریف و ضوابط تقسیمات در قسمتی از شهرستان سواد کوه». دستور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ آوریل ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۸ اوت ۲۰۱۹.
- «معنی کسلیان - لغتنامه دهخدا». لام تا کام.
- نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۹۶۴-۹۱۱۳۱-۵۴ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک).
- «راه‌اندازی 10رشته جدید در پردیس دانشگاه شهید بهشتی سوادکوه». ایسنا. ۲۰۱۵-۰۸-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۳۰.
- «دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه در یک نگاه». خبرگزاری آنا. ۲۰۲۱-۰۵-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۳۰.
- "شهرستان سوادکوه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد" https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D8%B3%D9%88%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D9%87
🟨نکته: در برخی نوشتارهای منتشر شده به نظر می رسد اسامی و وقایع کتابت شده در این اثر خطی، مربوط به زمانهای دورتر و یا هم عصر مولف مزبور باشد که نیاز به تحقیق جامع دارد.
📸در برخی از نوشتارها هیچگونه نمایه ای از این کتابت خطی در اختیار پژوهش ادملاوند نیست.
🔴 به منظور حفظ حریم شخصی، انتشار نمایه یا اصالت سند و یا کتابت و یا نام دارنده ی این اسناد و کتابت به خودشان واگذار شده است.
⚠️چاپ و نشر مطالب #بدون_نام بردن از نگارنده و منبع#پژوهش_ادملاوند مجاز نبوده و درج منبع الزامی است.
🟠با توجه به نسبی بودن علم تاریخ، این مطالب تا زمانی اعتبار دارد که سند اصیل و متقنی آن را نفی نکند.
در صورتی که اسناد جدید و دارای اصالتی به دست آید که با مطالب موجود در این پژوهش تعارض داشته باشد، نگارنده بدون هیچ گونه تعصبی ، آن را خواهد پذیرفت.
⚠️تمامی آثار [فیلم و نمایه و اسناد و نوشتار] منتشر شده در این صفحه تحت حمایت #نگارخانه_ادملا و یا #پژوهش_اِدمُلّاوَند | زیر مجموعه ی آوات قلمܐܡܝܕ صرفا فقط دارای #ارزش_پژوهشی هستند و ارزش قانونی دیگری ندارند.
🟡تمامی حقوق برای محسن داداش پور باکر محفوظ است.
─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─
📑#پژوهش_ادملاوند
@edmolavand
📚#آوات_قلمܐܡܝܕ
📡✦࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
📚پژوهشگر اسناد خطی، تبارشناسی و فرهنگ عامه، شاعر و سخنران، مدیر پژوهش ادملاوند و آوات قلم