آ *و*ا*ت*
*ق*ل*م*
GOOD DAY. WELCOME IN THE NAME OF THE ALLAH .AVAT GAALAM MOHSENDADASHPOUR MZM22MZMKM13991014
با سلام و آرزوي موفقیت و تشکر از ارتباط شما با وب سایت آوات قلم
کدپرسشگر140106171130
با سلام پاسخ سوالات شما به شرح ذیل است:
سوال
من در کارگاه کار می‌کردم بخاطر حق حقوقم شکایت کردم به صاحبکار به خاطر حقوقم نده اونم رفته شکایت کرده من از کارگاه دزدی کردم کارگا هم دوربین داره هم نگهبان نگهبان گفته از اینجا هیچ نبرده تو دوربین هم نیوفتاده ولی دوتا شاهد برده پول داده میخاستم رهنمایی کنن منو
پاسخ
هر مدعی یا شاکی می‌بایست بتواند ادعای خویش را اثبات نماید صرف ادعا مثبت مدعا نخواهد بود. ادعا اصولا با شهادت شهود اثبات میشود.شهود را جرح نمایید. حقوق و مزایای شما کاملا از طریق اداره کار قابل پیگیری و مطالبه است اقدام نمایید. ابتدا باید در دفاتر پیشخوان احراز هویت شوید. سامانه روابط کار نیز ثبت نام کنید. دادخواست تخصصی تنظیم گردد.
می توانید بعد از صدور منع تعقیب و یا حکم برائت با عنوان تهمت و افترا شکایت کنید. از شهود نیز می توانید با عنوان شهادت کذب شکایت کنید.
او باید ادعای سرقت را ثابت کند. شما فقط باید انکار کنید.
شما میتوانید شهود ایشان را جرج نمایید تا شهادت کذب ایشان احراز گردد و ...
تهمت
تهمت، گمان بد بردن به كسى، كسى را به بدى متهم كردن، بهتان را گویند. تهمت از گناهان کبیره و در قرآن مجید به شدت از آن نهی، و عذاب شدیدی برای آن ذکر گردیده است.
بهتان و افتراء عبارتست از اینکه انسان در حق غیر به چیزی که راضی نیست دروغ بگوید به عبارت دیگر چیزی را به دروغ به دیگری نسبت دهد و شخصی که مرتکب گناه و عمل زشتی نشده به انجام آن متهم کند و یا عیب و نقصی را که در او نیست به او بچسباند و فرقی نیست که این نسبت دروغ در حضور او باشد یا در غیاب. بهتان و تهمت از گناهان کبیره است و در قرآن مجید به شدت از آن نهی، و عذاب شدیدی برای آن ذکر گردیده که به آن اشاره خواهد شد.
در حقیقت بهتان بدترین نوع دروغ است و چنانچه اتهام شخص در غیاب وی باشد غیبت هم بشمار می‌آید و انسان در واقع مرتکب دو گناه شده است یکی دورغ و دیگری غیبت و بزرگترین ظلم در حق برادر مؤمن آنست که او را متهم به ارتکاب گناهی کنی که هرگز آنرا انجام نداده است. بهتان باصطلاح همین برچسب زدن به این و آن است که متاسفانه همواره در جوامع بشری مطرح بوده و امروزه نیز بزرگترین ابزار دشمنان و مخالفان است.
اگر به فردی به شخص دیگری تهمت بزند و نتواند این موضوع را ثابت کند چه مجازاتی برای وی در پی خواهد داشت؟
هر کسی با استفاده از نوشتن و یا در روزنامه ها و یا جرائد شبیه به آن ها و یا به هر طریق دیگری به شخصی موضوعی را به صراحت بیان کند و یا آن را نشر دهد مرتکب جرم خواهد شد و حال اگر نتواند اسنادی را که انتشار داده است اثبات کند و درستی آن را به اثبات برساند باعث می شود تا به یک ماه تا یک سال زندان و یا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
یکی دیگر از مواردی از افترا که باعث می شود حد شامل وی باشد نسبت دادن گناه زنا به دیگران است در مسائل حقوقی به این مورد حد قذف گفته می شود در این صورت نیز کسی که قذف کرده است به 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد .
در ماده 699 قانون اساسی نیز بیان شده است که هر کسی اگر به صورت عمد وسایل و یا اجسامی را در منزل شخص و یا محل کار وی قرار دهند و یافتن آن باعث شود تا فرد مورد اتهام قرار گیرد در اثر همین موضوع فرد مرتکب مورد تعقیب قرار می گیرد و بعد از این که بی گناهی فرد مورد اتهام از فرد برداشته شد شخص مرتکی به از شش ماه تا سه سال حبس و یا 74 ضربه شلاق محکوم می شود .
اگر شخصی که تهمتی را زده است نتواند این موضوع را به اثبات برساند مطابق قانون به یک ماه تا یک سال حبس محکوم می شود و همچنین 74 ضربه شلاق حکم وی خواهد بود .
انسان ها لازم است تا همه تلاش خود را بکنند تا در معرض بدگمانی قرار نگیرد. البته دربعضی از اوقات ممکن است به خاطر موقعیتی که دارند و یا شغلی را که دارند هرچند هم انسان خوبی باشند مورد حسادت قرار خواهند گرفت و شاید در این میان شخصی او را به گناهی متهم کند تا از این راه بخواهد او را مورد آزار و اذیت قرار دهد.
شخصی که مورد تهمت قرار می گیرد نباید حرف مردم برای او اهمیت زیادی داشته باشد و اما تنها باید به خدا توکل کند و بعد از آن هم همه چیز را به دست خدا بسپارد. کسانی هم که در این بیان به دیگران تهمت می زنند باید بدانند که تهمت زدن یک گناه کبیره است و مسلما باعث خواهد شد تا آخرت انسان خراب شود.
اجزای قانونی تهمت چیست؟
1-جرم باید به صورت واضحی به شخص دیگری نسبت داده شود .
2-جرم موردی پوچ بوده باشد و تنها ذهن شاکی با استفاده از تخیل آن را ساخته باشد.
3-شخص با این انگیزه که آبروی کسی را ببرد و یا به او ضرری را وارد کند این جرم را به وی نسبت دهد.
توجه داشته باشید زمانی هم وجود دارد که فردی از روی عصبانیت به شخص دیگری بگوید دزد و یا قاتل این موضوع تهمت نخواهد بود بلکه تنها یک توهین محسوب می شود.
آن چه در جرم تهمت بسیار مهم است این موضوع است که باید تهمت انتشار پیدا کند. برای مثال اگر کسی برای تهمت زدن به دیگران جرمی را مرتکب شده باشد و اما این موضوع را نزد کس دیگری نبرده باشد نمی تواند تهمت محسوب شود.مورد بعدی که در بالا نیز اشاره شده است این است که باید تهمت به هر فرد به صورت صریح اعلام شود تا قانون آن را جرم محسوب کند.
پس نسبت دادن اعمالی خلاف ویا کارهایی که جرم انگاری نیز نشده است پس نمی تواند از مصداق های جرم افترا باشد. پس گفتن کلماتی مانند بی نظم ، بی حیا و … از مصداق های افترا نیست.
برای تبرئه شدن از تهمت باید چه کرد ؟
اگر ثابت شود که این موضوع حقیقت دارد دیگر جرم مورد پیگیری قرار نمی گیرد.
اگر شاکی از جمله هایی که به وی نسبت داده شده است و تهمت های که به وی زده شده است رضایت کافی را داشته باشد و ای این که جملاتی که بیان شده است به تحریک خود وی بوده باشد در این صورت هم متهم از این جرم تبرئه می شود .
اگر افرادی باشند که مسائل عمومی را صادقانه و بدون هیچ نیتی بیان کنند نمی توان به آن ها جرم تهمت را نسبت داد و حتی اگر تفسیر آن ها توهین آمیز باشد بازهم این جرم به آن ها اطلاق نخواهد شد . البته فرد هم باید ثابت کند که حرف هایی که زده است تنها تفاسیری بوده است و کاملا صادقانه بیان شده است.
تهمت به دیگران یکی از گناهان کبیره است و از روایات استفاده می شود که حتی از گناه غیبت و زنا بزرگتر است. در صورتی که خدای ناکرده به کسی اتهامی وارد ساخته اید که حقیقت ندارد، باید از آن توبه کنید و در صورت امکان از کسیکه به او اتهام واردساخته اید، کسب رضایت نمایید. در ادامه از شما دعوت می کنیم در زمینه تهمت و بهتان به مطلب زیر توجه نمایید.تعریف لغوی تهمت بهتان و تهمت عبارتست از اینکه انسان در حق غیر به چیزی که راضی نیست دروغ بگوید به عبارت دیگر چیزی را به دروغ به دیگری نسبت دهد و شخصی که مرتکب گناه و عمل زشتی نشده به انجام آن متهم کند و یا عیب و نقصی را که در او نیست به او بچسباند و فرقی نیست که این نسبت دروغ در حضور او باشد یا در غیاب.
بهتان و تهمت از گناهان کبیره است و در قرآن مجید به شدت از آن نهی، و عذاب شدیدی برای آن ذکر گردیده که به آن اشاره خواهد شد.
بدترین نوع دروغ
در حقیقت بهتان بدترین نوع دروغ است و چنانچه اتهام شخص در غیاب وی باشد غیبت هم بشمار می‌آید و انسان در واقع مرتکب دو گناه شده است یکی دورغ و دیگری غیبت و بزرگترین ظلم در حق برادر مؤمن آنست که او را متهم به ارتکاب گناهی کنی که هرگز آنرا انجام نداده است. بهتان باصطلاح همین برچسب زدن به این و آن است که متاسفانه همواره در جوامع بشری مطرح بوده و امروزه نیز بزرگترین ابزار دشمنان و مخالفان است.
آثار سوء اجتماعی تهمت
نتیجه بهتان و افتراء به این و آن اینست که نظام اجتماعی دیر یا زود از هم بپاشد و عدالت اجتماعی از بین برود، حق باطل و باطل حق جلوه کند، بیگناهان متهم و گرفتار، و گناهکاران تبرئه و آزاد باشند، حسن ظن به سوء ظن نسبت بکدیگر تبدیل گردد و اعتماد عمومی مردم از یکدیگر سلب شود و زمینه ی هرج و مرج فراهم گردد و نا امنی و نار ضایتی رشد یابد، دوستی و صمیمیت جایش را به کینه و عداوت بدهد، مردم پراکنده و متفرق و بدون ارتباط با یکدیگر زندگی کنند و از تجمع و تشکل و انسجام خبری نباشد. بدون شک چنین جامعه‌ای نمی‌تواند دوام و بقاء داشته باشد بلکه بزودی سقوط خواهد کرد و مردم آن هلاک و گرفتار انواع مشکلات و بلایا خواهند شد.
و لذا امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: هر گاه مؤمنی برادر مؤمن خویش را متهم سازد و به او تهمت بزند ایمان از قلب او محو میشود همچنانکه نمک در آب ذوب می‌گردد. و وقتی ایمان مؤمن ذوب شد و دیگر اثری از ایمان در قلبش باقی نماند جایگاهش دوزخ است چنانکه پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: هر کس به مرد یا زن با ایمانی بهتان بزند یا درباره ی کسی چیزی بگوید که در او نیست خداوند در قیامت او را بر تلی از آتش قرار می‌دهد تا از آنچه گفته است خارج شود. و از عهده ی گفته ی خود بیرون آید.
در قرآن کریم بیش از چهل آیه درباره تهمت و بهتان به مردم در رابطه با جریانات مختلفی نازل شده که چند نمونه مهم آن ذکر میشود.
چند نکته مهم:
تهمت دو صورت دارد:
افتراء:
تهمت زننده با علم و آگاهی، گناه یا عیبی را به شخصی نسبت می‌دهد یعنی می‌داند که آن شخص دارای این عیب نیست و یا این گناه از او صادر نشده است مع الوصف آن را به او نسبت می‌دهد و حتی گاهی خود او مرتکب عمل زشتی شده ولی برای نجات خود از گرفتاری و فرار از مجازات آنرا به دیگری نسبت می‌دهد، که در اصطلاح به آن افتراء گویند.
بهتان:
تهمت زننده بدون علم بلکه از روی ظن و گمان چیزی را به شخصی نسبت می‌دهد مانند نمونه ی اول و دوم که در اصطلاح به آن بهتان گویند. ریشه ی صورت دوم همان سوء ظن و بدبینی نسبت به دیگران است که موجب میشود هر کاری که از دیگران صادر شود آنرا حمل بر فساد و بدی کند. و اکثر تهمت‌ها بخاطر ناآگاهی و سوء ظن است، و لذا خداوند در قرآن می‌فرماید: ای مؤمنان از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید زیرا بعضی از گمان‌ها گناه است.
البته کاملاً روشن است که پیدایش ظن و گمان یا وهم و خیال در ذهن امری غیر اختیاری می‌باشد و حسن و قبح، ثواب و عقاب در قلمرو افعال اختیاری است نه غیر اختیاری، بنابراین مراد اینستکه به گمان خود ترتیب اثر ندهید و از عمل بدون علم اجتناب ورزید زیرا بسیاری از کسانی که بدون علم و بر اساس حدس و گمان عمل می‌کنند مرتکب گناه و معصیت می‌شوند. چنانچه در آیه دیگر فرمود: از آنچه بدان علم نداری پیروی مکن و در جای دیگر گروهی را بخاطر اینکه به سوء ظن خود ترتیب اثر دادند ملامت و سرزنش می‌کند و می‌فرماید: شما بدگمان شدید و سوء ظن پیدا کردید و بر اساس آن عمل کردید پس هلاک و تباه گشتید. و نیز می‌فرماید: مشرکان پیروی نمی‌کنند مگر گمان را و آنان گمان آوران هستند.
حمل فعل مسلمان بر صحت:
مؤمن نه تنها نباید به برادر و خواهر مؤمن خویش سوء ظن داشته باشد و به آن ترتیب اثر بدهد بلکه باید عمل او را حمل بر صحت کند و بکوشد تا سوء ظن خویش را به حسن ظن تبدیل نماید.
امیر مؤمنان علیه السلام ـ در این رابطه می فرماید: باید گفتار و کردار برادر دینی خود را به بهترین وجه قرار دهی مگر اینکه یقین پیدا کنی و راه توجیه (حمل بر صحت) بر تو بسته باشد. و نباید به سخن برادرت بد گمان باشی در حالیکه تو محمل خوبی برای توجیه کلام او می‌یابی.
همچنین محمد بن فضیل می‌گوید. به امام هفتم عرض کردم: بعضی از افراد موثق برای من خبر آوردند که یکی از برادران دینی درباره ی من مطلبی گفته که آنرا نمی‌پسندم از او در این باره سؤال کردم، او انکار نمود تکلیف من چیست؟ حضرت فرمود: گوش و چشمت را نسبت به برادرت تکذیب کن بطوریکه اگر پنجاه عادل در نزد تو گواهی بدهند که فلانی درباره ی تو چنین مطلب نادرستی را مطرح ساخته تو باید آنان را تکذیب، و برادر ایمانی خود را تصدیق کنی و آنچه را که باعث ریختن آبروی او میشود اشاعه ندهی که در غیر این صورت از مصادیق آیه ی: ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین امنوا، خواهی بود.
بنابراین مادامی که میتوانی باید قول و فعل مؤمن را حمل بر صحت، و به خیر و صلاح توجیه کنی و نباید به او بدبین و بد گمان باشی و امر او را بر فساد و بدی حمل نمائی، حتی اگر از دهان مؤمنی بوی شراب به مشامت رسید نباید به او سوء ظن پیدا کنی که او شراب خورده، و مرتکب فعل حرام گشته، بلکه باید محمل خوبی برای آن بیابی مثلاً بگوئی که شاید طبق تجویز پزشک به منظور مداوا و درمان نوشیده و یا فساق او را مجبور به شرب خمر کرده‌اند و یا اشتباها بجای شیشه‌ی سرکه بطری شراب را برداشته و بدهان ریخته و هنگامی که متوجه شده که شراب است بلافاصله آنرا بیرون ریخته و حتی قطره‌ای هم فرو نبرده است.
فرار از موضع تهمت:
اسلام از طرفی تهمت را حرام دانسته و از مؤمنان خواسته تا از سوء ظن به یکدیگر اجتناب ورزند و در صورت پیدایش سوء ظن به آن اعتنا نکنند و ترتیب اثر ندهند بلکه گفتار و کردار مؤمن را بر صحت و خوبی حمل نمایند و از طرف دیگر به مؤمنان دستور داده تا خود را در معرض تهمت قرار ندهند و از گفتن سخنان و اعمالی که موجب سوء ظن میشود پرهیز کنند تا مورد تهمت و افترا قرار نگیرند.
چنانکه امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ فرمود: کسی که خود را در معرض تهمت قرار دهد نباید کسی را که به او بد گمان میشود ملامت و نکوهش کند.
همچنین امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: کسی که به موضعی از مواضع تهمت برود و متهم شود نباید جز خودش را ملامت کند. و نیز امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ در وصیت به فرزندش امام مجتبی ـ علیه السلام ـ فرمود: از محل تهمت بر حذر باش و دوری کن، همچنین از مجلسی که به آن گمان بد برده میشود. و به همین جهت است که در اخبار و روایات تأکید شده که مؤمنان باید از دوستی و هم نشینی با فساق و گناهکاران بپرهیزند زیرا رابطه داشتن با آنان موجب میشود که مردم نسبت به مؤمنان بدبین و در نتیجه به آن‌ها تهمت بزنند.
و نیز پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: از مواضع تهمت بپرهیزید و خود هنگامی که در مسجد معتکف بود و صفیه یکی از همسران پیامبر به دیدن حضرت آمد، پیامبر هنگام مراجعت صفیه به منزل چند گامی او را همراهی و در ضمن با او گفتگو می‌کرد یکی از انصار آنان را دید حضرت به انصاری فرمود این صفیه همسر من است، و هدف پیامبر از بیان این مطلب دفع سوء ظن محتمل از طرف انصاری بود.
افتراء به خدا و رسول و ائمه:
تاکنون بحث درباره ی تهمت به مؤمنان بود و گفته شد که تهمت به مؤمن حرام است اما بدتر از آن اینست که انسان به خدا، قرآن،رسول و ائمه اطهار تهمت بزند مثل اینکه برای خدا شریک قائل شود و یا منکر معاد باشد یا چیزی را که ائمه نگفته‌اند به آنان نسبت بدهد، احادیث جعلی و دروغین بسازد و یا رسالت پیامبر را دروغ پندارد و بگوید که او از طرف خدا مبعوث نشده و بدروغ ادعا نبوت نموده و یا بگوید پیامبر و ائمه به چیزی امر کرده‌اند که خدا به آن امر نکرده و چیزی را واجب دانسته‌اند که خدا آنرا واجب ندانسته است، و شکی نیست که دروغ پنداشتن رسالت پیامبر و تکذیب آن و نفی دعوت او، به انکار خدا و کفر برمی‌گردد و کسی که به پیغمبر نسبت دروغ بدهد و تهمت بزند و حکمی که در اسلام نیست به آن، نسبت دهد در واقع به خدا نسبت دروغ داده زیرا تکذیب رسول و ائمه و آیات الهی تکذیب خدا است و افتراء بر کسی که جز از طرف خدا سخن نمی‌گوید، افتراء به ذات الهی محسوب میشود چنانکه در روایتی امام صادق ـ علیه السّلام ـ به مردی از اهالی شام فرمود: سخن ما را بشنو و بر ما دروغ مبند زیرا کسی که بر ما درباره‌ی چیزی دروغ بگوید بر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ دروغ بسته و کسی که بر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ دروغ ببندد به خدا دروغ بسته و خداوند چنین شخصی را عذاب می‌کند.
شما میتوانید سوالات و ابهامات خود را از طریق پل‌های ارتباطی تیم پژوهشی آوات قلم این مجموعه مطرح فرمایید.
AVAT GAALAM MOHSENDADASHPOUR MZM22MZMKM13991014# mohsendadashpour
دیدگاه تان را ارسال کنید
برای ارسال نظر خودتان لطفا در نوار زیر روی جمله ی ((نظر بدهید)) را تیک بزنید
📚پژوهشگر اسناد خطی، تبارشناسی و فرهنگ عامه، شاعر و سخنران، مدیر پژوهش ادملاوند و آوات قلم