📜 شعر محلی مازندرانی:
پَـــئیزِ وّلگِ شّنـــدون هّسّه اینجه
اِنارِ جور ته دِل خون هّسّه اینجه
دِگر اِفــــتاب، نّدِنه تو ، پَـــئیزّه
نتونده بَوینه ، اِزاره بیزّه
صَرا و دَشت و ویشه ، هِم گِوائه
چَخِ تویِ دارِ ، وَلگِ سِــمائه
تّنِ مـــــــمرِزِ آ اِفرا ، پِرِ ریـــــسّه
سِیو میـایِ سی ره، هِسّ آ فیسّه
هِمِن چِــشّه دَوِسّـه سّر به خوئه
چِــکِلِ تِک نِـــشونِ ، وَرفِ سوئه
بِــــچائه دِل گِمون ، دَوِسِّ لوشّه
بِــــهار هَنتا ، پَئیزِ بِرمه پوشه
#برگردان
پاییز برگ ریزان هست اینجا
مثل انار دلت خون است اینجا
دیگر گرمای آفتاب چندان خوب نیست برای پائیز
نمیتواند اخم درخت آزاد را ببیند
صحرا و دشت و جنگل شاهد هستند
چرخش و رقص ریختن برگهای درختان را میبیند
تن درخت ممرز نشان سرمای زیاد هست
ابر سیاه روی کوه پر از خشم و کینه است
بیابان چشمان را بست و سر به خواب میزند
نوک قله نشانه ی روشنایی برف است
دل که سرد باشد مانند درب چوبی (نرده ای) بسته است (غم دارد)
بهار هنوز گریه پاییز را میپوشاند
✍ #خانلری_المشیری *مدد*
─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ 📚 ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─
#پژوهش_تبارشناسی_اِدمُلّاوَند
@edmolavand ﷽
📡✦࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
#آوات_قلم
http://mohsendadashpour2021.blogfa.com
📡✦࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
📚پژوهشگر اسناد خطی، تبارشناسی و فرهنگ عامه، شاعر و سخنران، مدیر پژوهش ادملاوند و آوات قلم